بسیار می ترسم.. که عشق به عادت تبدیل شود. بسیار می ترسم.. که این رویاها بسوزد و لحظه ها منفجر گردد. بسیار می ترسم.. که شعر پایان پذیرد و تمایلات ، خفه شود. بسیار می ترسم.. که ماه نباشد که دیگر ابری در آسمان نماند که باران نبارد که درختان جنگل ها باقی نمانند پس ..خواهش می کنم مرا در میان کلمات بکاری ...
خودت گفتی بام من میمونی
عشق را در تنگنای زندگی باید شناخت
زرب وتار در موقع دربندگی باید نواخت
عشق اگر واقع بماند رنج ها باید برد
عشق اگر عاشق بماند نازها باید خرد
در میان عشق و مستی رازها بنهفته است
رازهایی همچولیلی و چه فرهادگفته است
عاشقان را رنج وغم های زیادی بایدش
زین همه نقل و سخن مرگ نزدیکش شدش
ای دیر بدست آمده و زود برفتی
آتش زدی اندرمن وچون دودبرفتی
چون آرزوی تنگدلان دیر رسیدی
چون دوستی سنگدلان زود برفتی